Deel 1
Wanneer op zaterdagochtend om 06.00uur de organisatie van het NAC International WK 2009 het World Forum binnen wandelt, hebben ze er allemaal al een heel erg drukke dag op zitten. Heel veel geregel, het inschrijven van ruim 180 atleten, het verdelen van de kamers, en ook de officials meeting. Dit alles was op vrijdag een behoorlijk tijd- en geduldrovende klus. De taalbarrière, de zenuwen en de enorme drukte op deze o zo belangrijke inschrijfdag van het WK eiste duidelijk zijn tol.
De vrijdag was de test, maar de echte beproeving zou op zaterdag plaats gaan vinden. En aangezien de gehele organisatie al bijna 10 maanden eerder de eerste brainstormsessie aangaande dit WK had gehouden, was deze dag voor iedereen het moment van de waarheid. Zou al die inspanning nu beloond gaan worden. Was Nederland gekwalificeerd genoeg om een dergelijk omvangrijk evenement te organiseren? Logisch dus dat de smoeltjes op deze zaterdag niet altijd even vrolijk stonden. En uiteraard gingen er wel wat details verloren. Maar over de hele linie…….hoe zou deze dag verlopen? Kregen we een voldoende?
Het succes van een wedstrijd kan je op verschillende wijze meten. Was het een goede wedstrijd, met veel atleten, sterke line-ups, elk van een goed niveau. En dan nog kloppen de juryuitslagen? Op al deze fronten kan gesteld worden dat dit WK een dikke voldoende verdiend heeft. Het niveau was ongekend goed, enorme line-ups, mooie routines, een superstrak tijdschema en een planning die stond als een huis. Verder was elke atleet en official zeer te spreken over de sfeer, de accommodatie, de goede en zeer luxe Hotels. De gehele entourage van deze wedstrijd straalde klasse uit. Wat dat betreft sprak iedereen er ook over hoe hoog Peter Knetemann de lat had weggelegd voor toekomstige organiserende landen. Maar al deze prachtige zaken ten spijt, er is nog een andere wijze om een wedstrijd succesvol te noemen. En dat is de financiële kant. Was dit grote moment in de vaderlandse Bodybuilding historie nu een financieel succes. Nee, dat was het niet. De zaal was slechts voor een derde deel gevuld, en dat resulteert dan al snel in een financiële domper. De vraag die de organisatie zichzelf gesteld heeft is dan ook. Waar was het publiek? Al jaren roept Nederland om een mooi WK in eigen land, en nu was het dan eindelijk zover, maar waar waren de fans?
Wellicht was er niet genoeg reclame gemaakt voor dit WK, te weinig posters of te weinig grote namen die het voltallige Nederlandse publiek moesten lokken. Mogelijk dat de fans alleen willen komen als er voor hen bekende namen aan deel nemen. Al deze zaken kunnen hebben meegewogen. De kostprijs van het kaartje was niet te hoog. Het was even veel als bijvoorbeeld een Nationaal kampioenschap. Hoe vervelend het ook was dat dit dus financieel gezien geen succes was, het doet in het geheel niets af aan de mate van het niveau van de rest van de wedstrijd. Organisatie was dus absoluut top, en een hele grote pluim gaat naar het adres van Peter Knetemann voor zijn lef, zijn passie en zijn bereidheid zijn nek uit te steken waar anderen dat weigeren. Peet, bedankt!!
Natuurlijk valt er ook nog genoeg te melden over de Nederlandse equipe. Want die was niet misselijk. Naast gevestigde namen zoals Earl Maduro , John Jonk , Harry Thibaudier en Jerry Koolhoven, waren er deze keer ook betrekkelijke nieuwe gezichten voor de NAC. Ik noem Aziz Bozkurt en Edwin Simon bij de Masters. De dames voor dit WK: Stacey Cosse, Chantal Peeters, Els Bollen, Willeke Bartels, Jaimy Maktari en natuurlijk Gisa ter Haar. Ook junior Chino Martina stond er weer bij, na zijn succesvolle debuut op de Universe van vorig jaar. En wat dachten we van Regiie Gill, Tommy van der Laan en John Elesen. Ook deze mannen hadden zich met overtuiging laten selecteren voor dit WK. De verwachting was hooggespannen maar wel realistisch. Dit WK was van een enorm hoog niveau, dus een finaleplaats was voor veel atleten al een doel op zich.
Masters 50+
Wie zich een heel ander doel had voorgehouden in de aanloop naar dit WK was Earl Maduro. Earl ging voor de prijzen, en al snel bleek dat dit goed mogelijk was. Earl was ronder dan op de Universe, en hij was ook harder dan voorheen. Een pijnlijke hamstringblessure maakte echter dat hij niet alles kon tonen, en zeker van de achterkant was hij niet had genoeg ten opzichte van de rest van de kop van het veld. Een 4e plaats voor Earl in deze zware klasse mag toch een mooi resultaat genoemd worden.
Masters 40+
De volgende Nederlander die aan de beurt kwam was Aziz Bozkurt. Aziz was weer monsterlijk hard, en daar houden ze bij de NAC wel van. En hoewel Aziz symmetrisch gezien wel wat minpuntjes heeft, kon de jury vandaag simpelweg niet om het heen. Aziz was zeker een finalist en in de avond werd duidelijk dat hij zelfs 4e werd. Hiermee liet hij de Wereldkampioen van 2007, Filippo Terito achter zich. Verder in deze klasse een heel mooi moment voor onze zuiderbuur Jurgen Michael. Jurgen kwam hier voor het eerst op het WK van de NAC en nam direct de hoofdprijs mee naar huis. Een prachtige prestatie van deze sympathieke atleet.
Junioren
Slechts één Nederlander in deze sterke klasse met maar liefst 11 super-junioren. Chino was zeker goed, maar was zeker in de prejudging niet zo hard als op de Universe. Iedereen ziet dat hij een belofte is voor de toekomst,maar de massa die er in dit jaar bij was gekomen, had hem wat scherpte gekost. Chino was duidelijk teleurgesteld, en dat mag, daar is hij wedstrijdatleet voor. De nummer één was niet te pakken, maar de 2e plaats lag werkelijk binnen handbereik, het was erg close. Hopelijk kan Chino zich weer opladen voor een volgende confrontatie met deze jongens.
Deel 2
Ms. Figure
De grote verrassing van dit seizoen was wel de overstap van Gisa ter Haar van de NBBF naar de NAC. Verandering van spijs doet eten zullen we maar zeggen en dat bleek vandaag. Gisa was om door een ringetje te halen en combineerde haar übervrouwelijke uitstraling met ronde spieren en een prachtige routine. De jury was onder de indruk en ook in de wandelgangen werd de vraag veelvuldig gesteld…Who is that girl? Nou jongens, dat is nou Gisa ter Haar. Haar mogelijkheden in de toekomst zijn er zeker want hoewel ze niet zo hard was als de NAC dames vaak zijn, wist ze hier met haar totale pakket toch een keurige 3e plek mee te nemen. Gisa was duidelijk heel erg blij en met haar natuurlijk ook de gehele Nederlandse afdeling die haar hadden bijgestaan om haar overstap zo vloeiend mogelijk te laten verlopen. Gisa dus prachtig 3e tussen 17 andere dames. In deze klasse stonden tevens Stacey Cosse (10e), Chantal Peeters(11e) en Jaimy Maktari. Allen in goede shape, maar net niet voldoende om hier hoger te kunnen scoren.
Ms . Fitness
De meest spectaculaire klasse van het WK was zonder twijfel de Ms.Fitness klasse. Maar liefst 15 prachtige dames stonden naast elkaar. Met een bikini ronde, een ronde in avondjurk en een vrije routine werd het publiek getrakteerd op heel erg veel moois. Het niveau van deze klasse wordt al jaren hoog gehouden door dames uit Hongarije, Roemenië en de Sloveense titel verdedigster. Voor Nederland stonden hier Willeke Bartels en Els Bollen. De dames hadden moeite om de het enorm hoge niveau te volgen maar kunnen beiden van een geslaagd WK spreken met een 8ste en 10de plaats.
Men Body 3
Jerry Koolhoven had de zware taak om zijn Universe titel van 2007 hier te komen verdedigen. Spannend voor iedereen omdat Jerry in de tussenliggende periode ook nog eens een borstblessure te verwerken had gekregen. Gelukkig voor Jerry, maar ook voor Bodybuilding Nederland was hij prima hersteld. Sterker nog, Jerry was zwaarder als ooit tevoren. Samen met de scherpe shape waarin hij verkeerde was het al snel duidelijk dat hij hier weer om het eremetaal ging strijden. Het ging echter niet zonder slag of stoot want het niveau was moordend! Jerry werd uiteindelijk keurig 3e en toonde daarmee sportief tevreden. Jerry is weer helemaal terug!! Tweede Nederlander Tom van der Laan had het duidelijk moeilijk in deze klasse. Tom is een mooie symmetrische Bodybuilder maar mist de massa die hij op dit niveau nodig heeft. Tommy zie ik in de toekomst nog wel terug komen.
Men Body 2
Ook in de klasse 2 had Nederland 2 troeven in handen. Reggie Gill en John Elesen. Reggie Gill stond hier in dit veld in een prima shape, maar niet in zijn beste shape ooit. Reggie was hard maar vandaag was hij nog net niet hard genoeg om te winnen. Zijn massa was in dit veld maar net voldoende,maar als hij wilde winnen, dan had hij er ook nog op zijn aller-scherpst moeten staan. Heel jammer, want hij heeft eigenlijk alles in huis om hier met de titel te kunnen lopen. Reggie zal zeker in de toekomst zijn mogelijkheden nogmaals komen beproeven, want hij had het zichtbaar naar zijn zin op deze mooie wedstrijd. De andere Nederlander John Elesen deed het ook al zo goed. John is een betrekkelijk onbekende atleet in Nederland, maar draaide hier een fabelachtig goede eerste WK. Met een prachtige 5e plaats liet hij zien ook voor de toekomst over mogelijkheden te beschikken.
Men Body 1
Zonder twijfel de meeste rumoer werd er veroorzaakt toen deze kneiters de coulissen uit kwamen gewandeld. 10 atleten van de langste klasse, met zeker weten de zwaarste amateur van deze gehele wedstrijd er tussen. Mihaly Kormany was in één woord ontzagwekkend. De zaal begon er bijna nerveus van te lachen en zag direct dat hier een nieuwe topper aan was komen wandelen. Mihaly kon maar één ding doen, en dat was bescheiden glimlachen. De boodschap was duidelijk, hij had zijn huiswerk gedaan. Mihaly had allereerst een paar poten waar menig prof nog jaloers op zou worden. Het mooie was echter dat deze benen, en bijbehorende kuiten niet het enige fantastische waren aan zijn fysiek. Ook de rest van zijn fysiek was monsterlijk groot, en knetterhard. De rest van het veld streed om de tweede plaats en verder….. Beste van de rest, met grote afstand van de nummers 3 t/m 10 mag ik wel zeggen, was Harry Thibaudier. Harry was fantastisch verbeterd. Hij was spijkerhard, gortdroog en had werkelijk perfect gepiekt op deze dag. Petje af ook voor zijn begeleider Erik Overdevest die wederom bewees tot de beste begeleiders van deze sport te behoren. Harry werd hier terecht 2e, maar deed dat op de best mogelijke manier….in bloedvorm. Nog twee Nederlanders stonden hier vandaag in deze line-up. Beide heren waren overigens ook Masters, maar binnen de NAC kan je maar in één klasse inschrijven. Zowel John Jonk als Bert Willemsen hadden gekozen voor de lengteklasse. Een bewonderenswaardige keuze aangezien dit al jaren een ijzersterk gevulde klasse is binnen de NAC international. John Jonk was duidelijk in betere doen als op zijn eerdere wedstrijden van de NAC, en wist hier met zijn vloeiende symmetrie een keurige 4e plaats mee naar huis te nemen. Bert Willemsen was in zeer goede doen maar kwam hier helaas niet verder dan de 7e plek.
Na al dit geweld waren er nog 8 duo’s die streden om beste koppel van dit WK. Een prachtige klasse die gelukkig bij de NAC nog heel erg leeft. Ook in Nederland zullen atleten aan NAC wedstrijden gestimuleerd worden om ook over deze klasse na te gaan denken.
Na de Overall verkiezingen, waar jammergenoeg geen Nederlanders bij stonden was het WK voorbij. Tenminste, voor publiek en atleten. Voor de organisatie was het nog heel eventjes opruimen en toen naar hun bed.
Peter Knetemann en de gehele organisatie, bedankt voor de goede zorgen. Publiek bedankt voor jullie komst en graag tot ziens op de komende NAC wedstrijden………Tot ziens in November!!
De Organisatie NAC-Nederland
Peter Knetemann, Ursula Roosa, Leon Spijkers, Richard Gordijn, Agnes Gordijn, André Bruijstens, Jos Jansen, Anja Jansen
Verslag door: Leon Spijkers